ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΙΚΡΟΤΗΤΕΣ #10

«Ξέροντας πως η σωρεία απορρίψεων από εκδοτικούς με είχε πάρει από κάτω, μια φίλη με συμβούλευσε να παρακολουθήσω σεμινάρια δημιουργικής γραφής. Που ήξερα, ίσως έκανα κάτι λάθος, ίσως δεν μου έλειπε το ταλέντο αλλά η τεχνική και η μεθοδολογία και αν παρακολουθούσα ένα τέτοιο σεμινάριο, να αποκτούσα αυτό το «κλικ» παραπάνω που θα έκανε τους εκδοτικούς να με λατρέψουν.

         Το σκέφτηκα για κάμποσο καιρό και λίγο καιρό μετά, όταν πια είχα λάβει μια ακόμα απόρριψη από εκδοτικό, άρχισα να ψάχνω ποιο σεμινάριο μου ταίριαζε περισσότερο.

        Δεν χρειάστηκε να το αναλύσω πολύ: θα παρακολουθούσα το σεμινάριο του Ιάσονα Σαρρή, στο εντευκτήριο των εκδόσεων Πρώσου.

       Τα σεμινάρια ξεκίνησαν κι εγώ έγινα γρήγορα ο αγαπημένος μαθητής του κυρίου Σαρρή – αν και ο δρόμος προς την αποφοίτηση δεν ήταν πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα. Όταν τα μαθήματα έφτασαν στο πέρας τους, ο μεγάλος δάσκαλος με πήρε απόμερα και μου είπε πως θα μιλούσε για μένα στον ίδιο τον Γιώργο Πρώσο.

         Λίγες μέρες μετά, συναντήθηκα με τον ίδιο τον μεγαλοεκδότη, που με είχε απορρίψει πάνω από δέκα φορές στο παρελθόν. Με ρώτησε αν είχα κάτι έτοιμο να του δώσω. Του είπα ναι. Ήταν ένα μυθιστόρημα που πίστευα πολύ.

        Του το έδωσα. Το διάβασε. Του άρεσε πολύ. Δέχτηκε να το εκδώσει. Είναι το μυθιστόρημα που παρουσιάζουμε απόψε και που ελπίζω να αρέσει και σ’ εσάς.

     Μισό λεπτό, μη βιάζεστε. Πριν μιλήσω για το ίδιο το βιβλίο, θα ήθελα να ρωτήσω τον κύριο Πρώσο: αυτό το βιβλίο που παρουσιάζουμε απόψε, σας το είχα δώσει και παλιότερα. Εσείς, όμως, το είχατε απορρίψει. Ένα χρόνο μετά, σας το ξανάδωσα κι εσείς το εκδώσατε μετά χαράς. Τι άλλαξε; Τι μεσολάβησε; Μήπως δεν είχατε μπει στον κόπο να το διαβάσετε την πρώτη φορά;»

Κάπως έτσι, η παρουσίαση του μυθιστορήματος «Ένα παλτό που τρέχει μόνο του» έφτασε πολύ γρήγορα και πολύ άδοξα στο τέλος της. Ο Παύλος Κοκκινάκης δεν ξανάβγαλε ποτέ άλλο βιβλίο, στον εκδοτικό του Γιώργου Πρώσου ή οπουδήποτε αλλού. Πολλοί του σιναφιού τον κατηγόρησαν για μικρότητα, για μικροπρέπεια, για αχαριστία. Αλλά ταυτόχρονα με αυτή την εξαπόλυση κατηγοριών ξεκίνησε μια κουβέντα για το πώς φερόταν ο μεγαλοεκδότης στους νέους συγγραφείς.