"Ένα αρκετά πειραματικό, κατά περιπτώσεις meta-fictional και μερικώς αυτοβιογραφικό λογοτεχνικό έργο [η Ελληνική Ασφυξία] είναι γραμμένη εν πολλοίς σε στυλ συνειδησιακής ροής, από την οπτική γωνία πολλών διαφορετικών χαρακτήρων. Ο πρωταγωνιστής, Στέλιος Αγριπιώτης, ζει ταυτόχρονα και τη ζοφερή πραγματικότητα της κρίσης και την επίδραση αυτής στον ίδιο και την οικογένειά του. Τον καιρό που εργάζεται σαν διαφημιστής -δουλειά την οποία απεχθάνεται-, εκδίδει ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα, Το Μαμόθρεφτο, που έχει ως θέμα μια δυσλειτουργική οικογένεια: το μυθιστόρημά του αυτό καυτηριάζει απερίφραστα τον τρόπο με τον οποίο οι Έλληνες γονείς μεγαλώνουν τα παιδιά τους και προσφέρει κριτική γεμάτη πίκρα σχετικά με την ελληνική κοινωνία συνολικά. Αυτό έχει το προφανές αποτέλεσμα να αποξενωθεί ο Στέλιος από τον πατέρα και τα αδέρφια του. Εν προκειμένω, η οικογενειακή κρίση αντικατοπτρίζει τη γενικευμένη [...] Το σαρδόνιο χιούμορ του μυθιστορήματος υπογραμμίζει την καθαρή εξάντληση του να λειτουργείς συνεχώς υπό 'καθεστώς κρίσης'."
Από το επιστημονικό άρθρο "The Anxieties of History", του καθηγητή του Queens College της Νέας Υόρκης, Γεράσιμου Κατσαν, που περιλαμβάνεται στον συλλογικό τόμο Retelling The Past in Contemporary Greek Literature, Film and Popular Culture που κυκλοφόρησε στις αρχές του έτους, στις ΗΠΑ από τις Εκδόσεις Rowman (επιμέλεια Trine Sauning Willert και Gerasimus Katsan). Τον ευχαριστώ και από εδώ.
Ηλίας Νίσαρης (a.k.a. Γιώργος Δρόσος)
Ηλίας Νίσαρης (a.k.a. Γιώργος Δρόσος)
