Οι περιφρονημένοι του ροκ εν ρολ # 3

Την εποχή που ο Τζορτζ Μπούκερ πρότεινε στην Τζέιν Κόζακ να της γράψει τα τραγούδια για τον πρώτο της δίσκο, εκείνη τραγουδούσε σε ένα μπαρ της κακιάς ώρας, ξεχασμένη από όλους – παραγωγούς, μουσικούς, ατζέντηδες, θαυμαστές. Λέγεται πως δέχτηκε την πρότασή του με μισή καρδιά, παρόλο που δεν είχε καμιά ελπίδα να της προσφέρει οποιοσδήποτε άλλος κάτι παρόμοιο. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε με έξοδα του Μπούκερ, κι αυτό η Κόζακ το δέχτηκε με μια κάποια δυσπιστία, αλλά και με την υπόσχεση από την πλευρά της πως θα του επέστρεφε αυτό το «δάνειο» και με το παραπάνω. Ο δίσκος, με τίτλο The Wolf Within, υπήρξε ανέλπιστη επιτυχία. Όλοι το απέδιδαν στα ίδια τα τραγούδια, όχι στη φωνή της Τζέιν, που δεν ήταν ακριβώς η καλύτερη στην πιάτσα. Ωστόσο, όσες προτάσεις κι αν έγιναν στον Μπούκερ να γράψει τραγούδια και σε άλλους, εκείνος τις απέρριψε, μένοντας πιστός στο όραμα που είχε για την Τζέιν Κόζακ. Έγινε, μάλιστα, ο αρχιμουσικός της touring band της και την ακολούθησε στις περιοδείες της, πρώτα σε όλες τις ΗΠΑ και μετά στον υπόλοιπο κόσμο.

Οι περιοδείες πήγαν καλά. Ήρθε ο καιρός για τον επόμενο δίσκο. Είχαν μαζευτεί κάμποσα τραγούδια στο σημειωματάριο και στο τετρακάναλο του Τζορτζ Μπούκερ. Τα έδειξε στη μούσα του, με έναν κάποιο δισταγμό, αλλά εκείνη φάνηκε να τα εκτιμά δεόντως. Τα τραγούδια ηχογραφήθηκαν κάπως βιαστικά και ο δεύτερος δίσκος βγήκε γρήγορα στα δισκοπωλεία. Ο δίσκος σημείωσε επιτυχία ανέλπιστη, τερατώδη. Εν μία νυκτί, η Τζέιν Κόζακ μετετράπη από απλή σταρ σε ένα μεγαθήριο. Την ήθελαν όλες οι δισκογραφικές, όλα τα έντυπα, όλοι οι σκηνοθέτες. Την ήθελαν επίσης – για ερωμένη τους - όλοι οι φραγκάτοι της Νέας Υόρκης και του Λος Άντζελες. Η Τζέιν Κόζακ υπέκυψε σε όλους αυτούς τους πειρασμούς κι άφησε πίσω της τον φτωχό Τζορτζ Μπούκερ. Έζησε ζωή χαρισάμενη, ενώ εκείνος καιγόταν από τον έρωτά της.

Όταν ήρθε η ώρα να ηχογραφήσει τον επόμενο δίσκο της, η Τζέιν δεν μπήκε καν στον κόπο να πάρει τηλέφωνο τον Τζορτζ. Εκείνος, όμως, προσπάθησε να έρθει σε επαφή μαζί της. Όταν εκείνη του είπε πως δεν θα χρειαζόταν τις υπηρεσίες του, αυτός της είπε απλώς την αλήθεια: «μα όλα αυτά τα έκανα για σένα». Η Τζέιν το είχε καταλάβει από καιρό, μα τώρα πια ήταν «αλλού». Οι δρόμοι τους χωρίσανε. Εκείνος επέστρεψε στα τζαζ κλαμπ από όπου είχε ξεκινήσει, παίζοντας για λίγους μεν, αλλά που καταλαβαίνανε τον πόνο του, εκείνη προσπάθησε να γίνει κάτι παραπάνω από ροκ τραγουδίστρια – προσπάθησε να γίνει ποπ είδωλο. Δεν της βγήκε. Ο τρίτος της δίσκος πήγε άπατος, το ίδιο και ο τέταρτος. Ξεχάστηκε γρήγορα, και από εταιρείες και από ατζέντηδες και από πλούσιους μνηστήρες. Γύρισε ξανά στα μικρά μπαρ της κακιάς ώρας, από τα οποία – σκεφτόταν – δεν έπρεπε να έχει φύγει ποτέ. Κάποιο ξημέρωμα, ξενυχτισμένη και πιωμένη, αφηγήθηκε την ιστορία της σ’ έναν τυχαίο πελάτη, κι εκείνος της είπε το προφανές: «γιατί δεν ζητάς τη βοήθειά του Τζορτζ Μπούκερ;» Η συμβουλή αυτή της φάνηκε παράλογη, αλλά τελικά την ακολούθησε. Πήγε και τον βρήκε κι αυτός τη δέχτηκε από την αρχή, προσφέροντάς της τα τραγούδια που της είχε έτοιμα από καιρό. Το ότι δεν της ζήτησε τίποτα σαν αντάλλαγμα, ενώ θα μπορούσε να της ζητήσει τα πάντα, εκείνη το είδε σαν την πιο καίρια κίνηση αποπλάνησης. Τίποτα δεν θα μπορούσε να την έχει γοητεύσει περισσότερο. Κι όμως, δεν τόλμησε ποτέ να του το πει.