Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

Ρίτα # 24

Προς: Ritaritaki@maili.net
Θέμα: Διάβασέ το, σε παρακαλώ

Ρίτα,

Είναι πολλές οι φορές που έχω ξεκινήσει να γράφω αυτό το μήνυμα, αλλά πάντα το σβήνω, φοβούμενος πως είτε θα τρομάξεις, είτε θα γελάσεις είτε θα αδιαφορήσεις. Ωστόσο, φαντάζομαι πως έχεις καταλάβει κάποια πράματα ήδη από την αρχή της γνωριμίας μας. Εγώ δεν μπήκα στην παλιά μας εταιρεία, με τον σκοπό να κάνω οτιδήποτε άλλο από το να φροντίσω την επαγγελματική μου ανέλιξη. Όσο, όμως, κι αν απόλαυσα όλα αυτά που έμαθα κι αυτά που έκανα, και τα ταξίδια που έκανα, και τους ανθρώπους που γνώρισα και τα μπόνους που πήρα, η πιο ευχάριστη ανάμνησή μου ήταν να γυρίζω το βράδυ με το λεωφορείο. Υπήρχε, βλέπεις, μια κοπέλα στην εταιρεία, που την έβλεπα σαν μια από τις πιο όμορφες που είχα γνωρίσει στη ζωή μου. Όσο περισσότερο τη γνώριζα, όσο περισσότερο την παρατηρούσα, τόσο πιο πολύ τη θαύμαζα. Αυτή η κοπέλα έδειχνε να τα έχει όλα: ήταν πανέμορφη, γοητευτική, ενδιαφέρουσα, ταλαντούχα, έξυπνη, με αυτοπεποίθηση, με μόρφωση και καλλιέργεια. Με αυτήν την κοπέλα γύριζα κάθε βράδυ με το λεωφορείο και δεν ήταν δύσκολο να την ερωτευτώ. Είχε μια υπέροχη φωνή και ό,τι και αν έλεγε, μου ακουγόταν σαν το πιο όμορφο πράμα που μπορούσε να ειπωθεί. Με τα χρόνια συνέβησαν πολλά, ήρθα κοντά με άλλες κοπέλες (ακόμα και από την εταιρεία), αλλά από το μυαλό μου δεν είχα ξεπεράσει εκατό τοις εκατό αυτήν την κοπέλα. Μετά, με απέλυσαν (για τη γνωστή ιστορία). Δεν με ένοιαζε αυτό, βρήκα αλλού δουλειά. Δεν μπορούσα, όμως, να αγνοήσω το πόσο όμορφη ήταν εκείνη η κοπέλα, το πόσο με είχε εντυπωσιάσει. Κι άλλωστε, μάθαινα ακόμα νέα της μέσα από το φβ (αν και το είχα παράπονο που εκείνη δεν με ακολουθούσε), κι αυτό ήταν ένας ακόμα λόγος να μην μπορέσω να απαγκιστρωθώ. Μέσα μου μαζεύονταν πολλά, πολλή αγάπη, πολύς θαυμασμός, πολύς σεβασμός, πολλή νοσταλγία. Όταν την είδα ξανά σε εκείνο το πάρτυ, μου κόπηκαν τα πόδια. Ήταν τόσο όμορφη, τόσο εντυπωσιακή, με το μακρύ γαλάζιο φόρεμά της, και τα υπέροχα μαλλιά της με τις αφέλειες και εκείνα τα τόσο όμορφα δάχτυλα, που τα έφερνε συχνά στις αφέλειές τις, προκειμένου να τις στρώσει. Ήθελα να σου πω τόσα πολλά εκείνη τη στιγμή, αλλά συγκρατήθηκα, δεν ξέρω γιατί. Ίσως, όπως σου είπα πριν, γιατί φοβόμουν ότι θα τρόμαζες, ότι θα ένοιωθες ότι σε είχα φέρει σε δύσκολη θέση. Έπρεπε να έχω μιλήσει, όμως. Μιλάω τώρα και σου λέω πως σε βρίσκω υπέροχη, πως σε θαυμάζω και πως ελπίζω να δείξεις κατανόηση.    

Θέμα: wtf!!!!!11!!!


Είσαι τρελός; Τώρα το θυμήθηκες; Μετά από τόσα χρόνια είσαι ακόμα καψούρης; Πας καλά; Unfriend και block. Τώρα! Άντε από κει

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου