Ρίτα # 17

Ακούγοντάς τον να μιλά στο τηλέφωνο για κάμερες και μοντάζ, βλέποντας τη φωτογραφική περασμένη στον λαιμό του, η κοπέλα περίμενε υπομονετικά να το κλείσει και μετά γύρισε και του είπε: «θέλω να με κάνεις σταρ».

            Δεν ήταν το είδος της ατάκας που εκείνος –ή οποιοσδήποτε άλλος – περίμενε να ακούσει από μιαν άγνωστη στο μετρό. Δεν την πήρε στα σοβαρά. Προσπάθησε να την αποφύγει, αλλά εκείνη τον ακολούθησε. Του μίλησε σε μια γλώσσα που του φαινόταν ανοίκεια, γιατί περιείχε λέξεις όπως φήμη και λεφτά και δόξα. Τελικά, όταν είχαν πια βγει από το τρένο και περπατούσαν στην αποβάθρα, η κοπέλα, έχοντας καταλάβει πως ο τύπος δεν πειθόταν με τίποτα, έτρεξε πιο μπροστά από εκείνον. Φωνάζοντας «Είμαι η Ρίτα και είμαι σταρ!», προσπάθησε να κάνει μια πιρουέτα, ώστε να του δείξει πως είχε ευρύ ρεπερτόριο. Προσγειώθηκε ανώμαλα και κατέληξε να πέσει στις ράγες. Κάποιοι παρευρισκόμενοι έτρεξαν να τη σώσουν. Εκείνος την τράβηξε απλώς φωτογραφία, εκεί, πεσμένη.

Σκέφτηκε μέσα του τη λεζάντα: «Πέθανε για τη διασημότητα». Το τρένο ερχόταν πιο κοντά. Μόνο όταν πρόσεξε πόσο όμορφη ήταν μέσα στην σύγχυσή της, σκέφτηκε να βοηθήσει κι εκείνος να σωθεί. Οι άλλοι δεν μπορούσαν. Εκείνος πήδηξε στις ράγες και τη σήκωσε. Την έσπρωξε προς τα πάνω. Το τρένο ερχόταν πιο κοντά. Το τρένο έφτασε.

Έγινε όντως διάσημη μετά από αυτό. Αλλά η θυσία του αγνώστου φωτογράφου έμεινε πάντα από πάνω της σαν μια βαριά σκιά.