Κι όμως, απέκτησε κάτι σαν συγκρότηση. Δεν βγήκε
αλώβητη, αλλά δεν βγήκε και κομματιασμένη. Δεν το καταλάβαινε, αλλά ό,τι
κέρδισε στη ζωή της, το κέρδισε χάρη στην πρώτη της οικογένεια, όχι χάρη στη
δεύτερη. Η επιμονή της, η επιμέλειά της, η σύνεσή της· αυτά ήταν ναοί που τα
θεμέλιά τους είχαν μπει προτού συμπληρώσει τα εννιά και που η σχέση με τον
Παντελή και με τον Πέτρο –κυρίως με αυτούς– απλώς δεν τους διέβρωσε. Έπειτα,
όταν έφυγε από το σπίτι των Αγριπιώτηδων, ζούσε με την κληρονομιά του
πραγματικού της πατέρα, κληρονομιά χρηματική αλλά και πνευματική. Στις σπουδές
της τήρησε την ίδια πειθαρχία που εκείνος της είχε μάθει. Στη δουλειά, την ίδια
θέληση για πρωτιά. Και στις σχέσεις της με τους άντρες την ίδια επιφύλαξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου