Δεν ξέρω πότε και αν θα κυκλοφορήσει η Αυτοβιογραφία του Μόρισι στα ελληνικά. Ακούω, όμως, τελευταία αρκετά το παρακάτω τραγούδι, σε αυτή την εκτέλεση, και θυμάμαι το εξής απόσπασμα από το βιβλίο (η - πρόχειρη - μετάφραση δική μου):
"Ένα σημείωμα φτάνει στο ξενοδοχείο Μαρκ, στη Λεωφόρο Μάντισον της Νέας Υόρκης. Απευθύνεται στο ψευδώνυμό μου (Βινς Πρόθυμος) και έχει σταλεί από τον David Bowie. Εκείνο το βράδυ είμαι καλεσμένος στο στούντιο του Ντέιβιντ, κι όταν φτάνω, ο ίδιος με οδηγεί σε μια προνομιούχο θέση, μπροστά στην κονσόλα, ανάμεσα ακριβώς στα δύο ηχεία. Ο Ντέιβιντ στρίβει τον διακόπτη και το τεράστιο κύμα της διασκευής του στο 'I Know It's Gonna Happen Someday' ξεχύνεται στο δωμάτιο, στροβιλιζόμενο σαν τσουνάμι [...] Ο ήχος που έρχεται από τα μεγάφωνα είναι το ίδιο το χάρισμα της ζωής και τίποτα δεν θα με κρατήσει στα ίσια μου μετά από το δώρο του Ντέιβιντ [...] Ο Μπάουι υπήρξε ένας αλάθητος οδηγός [...] είμαι όλος ευγνωμοσύνη" (σελ. 263)
(Για το τραγούδι, ο ίδιος ο Λεπτός Λευκός Δούκας έχει πει πως είναι σαν να διασκευάζει ο Μπάουι τον Μόρισι που προσπαθεί να μιμηθεί τον Μπάουι - ή κάτι τέτοιο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου