Ρίτα # 8

Εκείνος:

Ρίτα, ο έρωτάς μας είναι σαν το μεγάλο χαμένο άλμπουμ. Και οι δύο ξέρουμε ότι κάποτε υπήρξε, αλλά δεν ξέρουμε πού να ψάξουμε προκειμένου να το βρούμε και να το φέρουμε πάλι στο φως. Ίσως είναι κάτι χειρότερο: ίσως είναι σαν εκείνο το άλμπουμ που ποτέ δεν κατάφεραν να ηχογραφήσουν ο Χέντριξ, ο Μάιλς Ντέιβις, ο ΜακΚάρτνι και ο Τόνι Γουίλλιαμς. Ίσως είναι σαν την όπερα που χάθηκε κάπου στο αρχείο του Χατζιδάκι. Ό,τι κι αν είναι πάντως, ακόμα θυμόμαστε τις μελωδίες του, ακόμα μας συγκλονίζουν οι κρυφοί του ρυθμοί, ακόμα μας καθοδηγούν οι σπάνιες αρμονίες του. Ακόμα σιγοτραγουδάω το όνομά σου, ακόμα σιγοτραγουδάς το δικό μου. Με όποια κι αν είμαι, μου φαίνεται λίγη μπροστά σε σένα. Μου αρέσει να πιστεύω πως το ίδιο συμβαίνει και με σένα και τους δικούς σου εραστές. Ξέρω όλα τα μυστικά σου, ξέρεις όλα τα μυστικά μου. Για αυτό σου λέω, Ρίτα. Μην τον παντρευτείς. Παράτα τον και έλα να με βρεις, εκεί, εκεί που βρισκόμασταν πάντα, εκεί που γνωριστήκαμε.  

Εκείνη:

Δεν ξέρω τι νομίζεις ότι είμαστε ο ένας για τον άλλον. Έτσι κι αλλιώς, δεν ακούω πια τη μουσική που ακούγαμε κάποτε. Τώρα είμαι κάπου καλά, και δεν θέλω να αλλάξει με τίποτα αυτό. Υπάρχουν, βέβαια, στιγμές… Όχι, δεν ήθελα να πω αυτό. Ήθελα να πω… Τέλος πάντων, δεν θα με μπερδέψεις με τα γνωστά σου κόλπα. Αυτό που ήθελα να πω είναι πως είμαι καλά, κάνω πράματα που μαζί σου δεν θα μπορούσα ποτέ να κάνω, γιατί εσύ… Δεν είναι πως ήσουν κακός, απλά θέλαμε άλλα πράματα. Όπως τότε που τσακωθήκαμε για ένα βινύλιο. Είναι δυνατόν; Ωραίο βινύλιο, βέβαια. Ωραία τραγούδια. Μου λείπει να ακούω τα τραγούδια σου καμιά φορά. Κάποτε με νανούριζες, θυμάσαι; Τώρα ο δικός μου… Όχι, όχι, δεν θα με μπερδέψεις με τα κόλπα σου. Είμαι κάπου καλά. Εσύ πού είσαι; Εσύ λες θα είσαι εκεί. Πότε και πώς; Γιατί να έρθω; Πότε να έρθω να σε ψάξω; Τι έχουμε να πούμε; Καλά, έρχομαι.