Σάββατο 28 Ιουνίου 2014

Μίμησις πράξεως κτλ.

Η (ακαδημαϊκή) χρονιά που φτάνει σιγά-σιγά στο τέλος της ήταν πολύ γεμάτη για τον υποφαινόμενο, όχι μόνο από συγγραφικής πλευράς, αλλά και επειδή είχα την ευκαιρία να γίνω μέλος (και σαν καθηγητής και σαν μαθητής) του αλληλέγγυου εκπαιδευτηρίου της Κίνησης Πολιτών Μοσχάτου Μεσοποταμία. Το εν λόγω εκπαιδευτήριο - εξαιρετικά οργανωμένο και αποδοτικό, γεμάτο πρόθυμους, πρόσχαρους ανθρώπους, από τους οποίους κάποιοι είναι πλέον πολύ καλοί μου φίλοι - οργάνωσε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ένα Διήμερο Κοινωνικής και Πολιτιστικής Δράσης. Ανάμεσα σε άλλα, μου δόθηκε η χαρά και η τιμή να παρουσιάσω δύο μονόπρακτά μου, σε σκηνοθεσία της Ελένης Υψηλάντη. Παρακάτω, λίγες φωτογραφίες από την παράσταση, από το φακό της Μάρως Ελληνιτάκη. 



 Ο Νίκος Σαρίκας και η Ελένη Υψηλάντη


Ο Ιωάννης Αλεξιάδης, η Ελένη Υψηλάντη και ο Νίκος Σαρίκας


Η Ελένη Υψηλάντη και ο Ιωάννης Αλεξιάδης



Ο Ιωάννης Αλεξιάδης και η Φωτεινή Παλιεράκη

Ευχαριστώ όλους όσοι ήρθαν για τη στήριξη που δώσανε σε μένα προσωπικά και στο εγχείρημα του αλληλέγγυου εκπαιδευτηρίου. Πιστεύω πως το Διήμερο ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία για όλους μας. 

Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

Η Βικτώρια Δεν Υπάρχει, του Γιάννη Τσίρμπα

Συζητάμε εδώ και καιρό με έναν φίλο για μια συγκεκριμένη χρησιμότητα των βιβλίων, πέρα από όλες τις άλλες: την ικανότητά τους να καταγράφουν και να διατηρούν για τις μελλοντικές γενιές τη γλώσσα αυτής εδώ. Τα βιβλία που γράφονται σήμερα οφείλουν να καταγράψουν τα προβλήματα, τις παθογένειες και τις ελπίδες της των ανθρώπων που ζουν στο επώδυνο εδώ και τώρα, αλλά με τη γλώσσα ακριβώς που μιλούν οι άνθρωποι αυτοί. Το βιβλίο του Χρήστου Οικονόμου («Κάτι θα γίνει, θα δεις») είναι ένα τέτοιο βιβλίο. Το "Μάρτυς μου ο Θεός" του Μάκη Τσίτα επίσης. Προσθέστε τώρα στη λίστα και το "Η Βικτώρια Δεν Υπάρχει" του Γιάννη Τσίρμπα. 
            Το βιβλίο του Τσίρμπα είναι σημαντικό όχι μόνο γιατί αποκαλύπτει σε όλο της το μέγεθος τη βαθιά και ευρεία εξάπλωση του ρατσισμού στην ελληνική κοινωνία στα χρόνια της κρίσης (αλλά και προ αυτής), αλλά κυρίως επειδή το κάνει αυτό με μια γλώσσα ζωντανή, ρέουσα, δυναμική. Το συγγραφικό ύφος του Τσίρμπα χαρακτηρίζεται από μια παλλόμενη, βαθιά ουσιαστική προφορικότητα, προφορικότητα αυθεντική, όχι σαν εκείνη που βλέπουμε σε ροζ και ψευτο-ιστορικά μυθιστορήματα. Ο συγγραφέας δείχνει πως έχει δουλέψει πάνω από όλα το λεκτικό κομμάτι του βιβλίου του, με συνέπεια και προσοχή, αν και, φυσικά, οι ιστορίες που περιλαμβάνονται σε αυτό είναι ως επί το πλείστον συγκλονιστικές, άλλες στην απλότητά τους κι άλλες στην περιπλοκότητά τους.
            Η Βικτώρια Δεν Υπάρχει είναι ένα αξιόλογο συγγραφικό ντεμπούτο, που δεν υπόσχεται απλώς πολλά, αλλά είναι από μόνο του πολύτιμο, ένα βιβλίο που θα συζητιέται για καιρό.   


Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

#Bloomsday

"Επιπλέον, ο Οδυσσέας είναι ένα εκπληκτικό tour de force, αν αναλογιστεί κανείς με πόση επιτυχία έφτασε στον τόσο δύσκολο στόχο που έθεσε στον εαυτό του ο Τζόϋς. Όπως έχω ήδη δηλώσει, ο Οδυσσέας δεν είναι ένα εύκολο στην ανάγνωση βιβλίο. Είναι λαμπρό και βαρετό, είναι εναλλάξ καταληπτό και δυσνόητο. Σε πολλά σημεία μου φαίνεται αηδιαστικό, αλλά, παρόλο που περιέχει, όπως έχω αναφέρει παραπάνω, πολλές λέξεις που συνήθως θεωρούνται βρώμικες, δεν έχω βρει τίποτα που να το αντιλαμβάνομαι σαν βρωμιά για χάρη της βρωμιάς. Καθεμιά λέξη του βιβλίου συνεισφέρει σαν ένα κομμάτι μωσαϊκού στη λεπτομερή απεικόνιση που ο Τζόϋς γυρεύει να κατασκευάσει για τους αναγνώστες του. 
      Αν κάποιος δεν επιθυμεί να σχετίζεται με ανθρώπους σαν αυτούς που περιγράφει ο Τζόϋς, αυτό είναι επιλογή του. Προκειμένου να αποφύγει την έμμεση επαφή με αυτούς, θα μπορούσε κάλλιστα να αποφύγει να διαβάσει τον Οδυσσέα: αυτό είναι αρκούντως κατανοητό. Αλλά όταν ένας πραγματικός καλλιτέχνης των λέξεων, όπως είναι αναμφίβολα ο Τζόϋς, γυρεύει να ζωγραφίσει μια πραγματική εικόνα των χαμηλότερων στρωμάτων της μεσαίας τάξης σε μια Ευρωπαϊκή πόλη, θα έπρεπε να είναι αδύνατο για το Αμερικανικό κοινό να δει την εικόνα αυτή;"


Από το κείμενο της απόφασης του δικαστή Τζον Μ. Γούλσι, χάρη στην οποία ο "Οδυσσέας" του Τζόϋς μπόρεσε να κυκλοφορήσει στην Αμερική, παρά τις από τους πολεμίους του κατηγορίες ως πορνογραφήματος. Η -πρόχειρη - μετάφραση δική μου. 

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

Με αφορμή το Μουντιάλ #1

Ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου...

"Βγήκε για καφέ με τον Σπύρο και τον Ιάσονα, έχοντας αποφασίσει πως στον γυρισμό θα πέρναγε από την τράπεζα και θα έβγαζε τα λεφτά. Κάθισαν στην αγαπημένη τους καφετέρια, κοντά στην πλατεία Αριστοτέλους, και βάλθηκαν να μιλάνε για το επερχόμενο μουντιάλ. Ούτε ο Πέτρος ούτε ο Σπύρος ήταν παθιασμένοι ποδοσφαιρόφιλοι, αλλά το παγκόσμιο κύπελλο το παρακολουθούσαν πάντοτε, γιατί ήταν κάτι παραπάνω από μια αθλητική διοργάνωση: ήταν ένα κοινωνικό, ένα πολιτικό γεγονός. Περίμεναν από τον Ιάσονα να τους ενημερώσει, ειδικά για την προετοιμασία της Αργεντινής, που εκτός απ’ το ότι είχε τους πιο τεχνίτες παίχτες, ήταν και το πιο τρανταχτό παράδειγμα χώρας που είχε μαρτυρήσει στα χέρια του ΔΝΤ. Μια νίκη του Μέσι και των συντρόφων του (οι τρεις τους δεν έλεγαν «συμπαικτών του») στο μουντιάλ, θα σήμαινε μια στεκιά στον κ*** του Στρως-Καν"

Από την Ελληνική Ασφυξία

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014

Συγκριτικό τεστ

Λες για τον Ηρακλή
Τον Αχιλλέα
Το Ναπολέοντα
Τον Ουάσινγκτον
Αλλά υπήρξε ποτέ
πιο γενναίος άνθρωπος
από τους εργάτες
που χτίσανε τους ουρανοξύστες
στη Νέα Υόρκη, το Τόκιο
και το Ντουμπάι;



Τίτλοι για διηγήματα που δεν θα γραφτούν ποτέ # 9

Η αλλήθωρη Ντίβα
Ο αγαπητικός της φιλολόγου
Τα ερωτευμένα αγάλματα
Ανοξείδωτη σπατάλη
Εύκολες λύσεις για δύσκολους ανθρώπους
Depression's not a competition but I'm winning
Καφές με λίγη σκόνη
Πεθερόπολις
Άνοδος, πτώση και κατάπτωση
The Dukes Of Haphazard
Κάντε Έρωτα, όχι βόλεμα
The Man From Everywhere
Αγελαίος Έρωτας